Se ankaŭ vi volas publikigi blogaĵon ĉiutage, vi eble timos ke en kelkaj tagoj, vi ne havos ideon kaj pro tio ne sukcesos publikigi ion.
Ne timu, la vera mondo ne estas tiom strikta kiel Duolingo-a ĉeno. Se vi ne publikigas dum 1 aŭ 2 tagoj, estas granda ŝanco ke neniu rimarkos. (Homoj ĉefe legas kaj pensas nur post ricevi sciigon.) Se en unu tago vi havas aferojn pli gravajn por fari, faru tiujn aferojn. La ideo de publikigi ĉiutage ne bezonas esti ĉiam respektita. Ne ekzistas granda diferenco inter celo respektita 100% kaj 99%.
Sed nun, kiel mi faras por ĉi tiu blogo mem? Ĉiam kiam mi havas ideon de temo pri kiu mi povus paroli dum pli ol 200 vortoj, mi notas ĝin ie. Tiel, en Telegram, mi havas grandegan liston de temoj pri kiuj mi volas paroli (kun ĉefaj argumentoj kaj priparolindaĵoj). Kiam mi ne havas inspiron de ideo je unu tago, mi nur bezonas konsulti la liston de miaj notoj. Ju pli tempo pasas, des pli tio iĝas facila ĉar la listo pligrandiĝas kaj plikompletiĝas.
Estas tre utile havi aplikaĵon kiun oni ĉiam povas aliri per poŝtelefono. (Mi persone uzas la registritajn mesaĝojn de Telegram, sed ekzistas multaj aliaj.) Tiel, kiam oni havas ideon, oni povas tuj noti ĝin antaŭ ol oni forgesas ĝin.
Fina tekniko estas antaŭskribi artikolojn. Kiam mi scias ke mi ne havos multe da tempo por skribi artikolon (ekzemple pro ferio), mi skribas ilin antaŭ tiuj tagoj. Se la celo estas publikigi novan artikolon ĉiutage, oni ne bezonas skribi novan artikolon ĉiutage! Estas utile havi rezervon de jampretaj artikoloj, kiujn oni povas publikigi kiam oni estas ekzemple malsana, aŭ for de komputilo.
Kiam blogi ĉiutage iĝas kutimo, onia atentemo al la eventoj de sia vivo iom ŝanĝiĝas. Kiam io okazas al mi, mi pli ofte demandas min: "Ĉu tio estus menciinda en artikolo?" "Ĉu indus paroli pri tiu sperto per artikolo?". En la komenco de la blogo estis malfacile trovi temojn, sed nun mi havas pli da ideoj ol mi bezonas por mia ĉiutaga celo.