Por klara teksta komunikado, povas esti utile aldoni pliajn informojn al oniaj frazoj. Ofte, oni faras tion per emoĝioj. Tio permesas vidi diferencon inter:
Mi ploras 😢 (pro malfeliĉo)
kaj
Mi ploras 😂 (pro ridado)
(Tiu ekzemplo funkcias multe pli bone angle: "I'm crying").
Antaŭe, emoĝioj ne estis popularaj (aŭ simple ne estis haveblaj). Tiam oni uzis aliajn teknikojn.
Unu de tiuj teknikoj estas "tone indicators", kiun mi tradukus al Esperanto per "indikiloj de intenco". Ili havas diversajn formojn. Ĉi tie, mi parolos nur pri tiuj kiuj komenciĝas per la signo "/".
Kelkaj ankoraŭ estas uzataj hodiaŭ (en la interreto)
- /j (joking = mi ŝercas) aŭ /jk (just kidding = mi nur ŝercas). Tio signifas ke la skribinto ne kredas honeste kion ri skribis, sed tamen skribis ĝin por ridiga intenco.
- /s (sarcasm = sarkasmo). Nu, tio estas sarkasmo.
Ekzistas multaj aliaj indikiloj de intencoj. Iom kiel novaj vortoj, ili estas provataj. Plejofte ili ne populariĝas aŭ ili ne restas uzataj.
Sed kelkaj estas utilaj. Kaj ili estas aparte utilaj en komunumo kie estas multe da aŭtismuloj kiuj malfacile komprenas aliajn homojn, aŭ en komunumo kun multe da kultura diverseco. (kompreneble, oni ne rekte prenu ilin de la angla se la vortoj en Esperanto komenciĝas per aliaj literoj).
Jen anglalingva listo: https://toneindicators.carrd.co/#masterlist
La tre granda plimulto ŝajnas al mi neutila. Anstataŭ uzi strangan kodon kiel "/srs", oni estas multe pli klara se oni komencas frazon per "Seriously, " (serioze). En Esperanto, la bezono de tiuj indikiloj de intenco estas eĉ pli malgranda pro la facileco je krei kaj aldoni adverbojn.
Sed mi tamen ŝatas /nsx (nesekse intencita), ĉar tio estas relative rapide tajpebla kompare al la plenvortaj alternativoj.