En la mondo, ekzistas multaj kutimoj je forlasi korpon post morto.
Vi verŝajne konas enterigon aŭ forbruligon, sed ankaŭ estas multaj aliaj.
1) Longdaŭra konservado (angle "Cryonics").
La ideo estas tuj post la morto malrapidigi la procezojn de ĉela morto.
Tio okazas per anstataŭigi sangon per konserviga likvo, kaj meti la korpon en tubo plenigita de malvarmega likvo.
La ideo estas konservi la korpon strukturita dum plej longa tempo ebla.
La homoj kiuj decidas fari tion post sia morto pensas ke eble la medicino kaj teknologioj de la estonteco kapablos resanigi ilin kaj revivigi ilin.
Tiel ili povos havi pli longan vivon en nova mondo, kun la memoroj kiujn ili nun havas.
2) Diamantiĝo.
Kiam onia korpo estas bruligita, la cindro kio restas estas ĉefe karbono.
Karbono kun sufiĉa premo kaj temperaturo iĝas diamanto.
Por multaj homoj, diamanto estas simbolo de alta valoro kaj eterneco.
Tamen sciu, ke ekzistas neniu diferenco inter karbono de homa korpo kaj karbono de io ajn, ekzemple de ligno.
Do la diamanto havus ĉefe valoron por tiuj kiuj scias el kio ĝi estas farita, do ĝi havus specialan valoron nur por konatoj de la mortinto.
Simile, karbono estas uzebla por krei iom ĉion, do kelkaj homoj decidas uzi siajn cindrojn por iĝi vinila disko aŭ eĉ artfajraĵo.
3) Doni partojn de onia korpo.
Se oni ne plu povas uzi siajn organojn, kial malŝpari?
Multaj malsanaj homoj bezonas novan renon aŭ hepaton.
Depende de la maniero de morti, organo povas esti prenita de la kadavro, kaj donita al iu por ke tiu havu pli bonan vivon.
Ankaŭ eblas doni onian tutan korpon al scienco, depende de la lando.
Tio povas esti por helpi sciencan esploradon aŭ sciencan edukadon.
Tio sonas al mi kiel facila maniero helpi la homaron sen fari laboron.