Por ĉi tiu Kristnasko, mi denove ricevis tro da donacoj.
Mi agnoskas ke tio estas rezulto de bona intenco de mia granda familio. Mi estas kontenta pri la duono de la donacoj. Tamen, mi klare diris ke mi preferus ricevi neniun donacon, kaj ke se oni vere volas doni al mi ion, oni donu al mi ion foruzeblan kiel manĝaĵon. Mi diris tion lastjare, do mi supozas ke kelkaj el ili forgesis. Sed mi ankaŭ pensas ke kelkaj uloj ĉiuokaze ĉiam donos donacon al mi, ĉar ili ne volas esti juĝitaj kiel "la uloj kiuj ne donis donacon al mi". Estas iom bedaŭrinde ĉar neniu en mia familio estas tiumaniere juĝema (malgraŭ tio, la timo restas).
Jen la donacoj:
- ligna surfotabuleto (artaĵo) por esti ligita al ŝlosilaro (tio nur pezos en mia saketo).
- Ĉapo, ŝtrumpetoj, bankokovrilo kontraŭ malvarmo (mi jam havas!).
- USB-ŝlosilo (mi jam tro havas).
- Socia tablo ludo (mi ŝatas la ideon sed mi scias ke mi ne havos okazon uzi ĝin pro manko de amikoj kiuj povas viziti min).
- Elektra dentobroso (tion mi fakte mem mendis, estus pli bone se mi havus ĝin pli frue, sed almenaŭ tiel mi certas ke mia patro ne aĉetos ion kion mi ne bezonas, ĉar li ĉiam sentas sin devigata aĉeti ion).
- Ingrediencoj por maizkaĉo de loka butiko (mi tre ŝatis tiun donacon).
Aliflanke, ĉiuj ŝajnis kontentaj pri la nederlandaj manĝaĵoj kiujn mi alportis, kiuj ne troveblas en Francujo.
Mi ne ŝatas ricevi fizikajn aferojn. Fizikaj aferoj donas responson pri bone zorgi pri ili. Oni devas ne forgesi ilin kaj oni devas memori kie ili nun estas. Kiam oni ofte moviĝas de loĝejo al loĝejo aŭ de lando al lando, tio povas esti fonto de streso. Plie, ili okupas spacon. Mia ĉambro ĉe la parentoj jam tro plenas de donacoj, kaj mia propra domo (tre for) tro malgrandas por ili. La aĵoj ne povas facile vojaĝi kun mi en la interlandaj trajnoj.
Multaj homoj diras ke Kristnasko iĝis tro komerca. Mi ne havas ion kontraŭ komerco mem, mi trovas tion utila. Sed mi ne ŝatas komercon kiu kondukas al malŝparo. Sed tio estas ekzakte kion kristnaskdonacoj faras se oni aĉetas aferojn sen esti certa ĉu ili estas bezonataj. Eĉ io simpla kiel nebezonata pantalono signifas malŝparon de 7000 litroj da akvo. Kiam per aĉeto oni okazigas la kreadon de nova produktaĵo, tio kostas al nia medio ofte multe pli ol la prezo mem, ĉar la natura medio mem ne povas imposti la firmaojn kiuj profitas de ĝi.
Okaze de necerteco pri la bezono, mi pensas ke estas ĉiam pli bone ne aĉeti. Ĉar io neaĉetita ĉiam povas esti aĉetita poste. Sed io jamaĉetita (sed nebezonata) ne povas facile malaĉetiĝi. Estas ioma perdo de libereco. Oni ne bezonas rapide decidi pri donacoj, ĉar okazos multaj aliaj kristnasktagoj en la estonteco.
Eblas fari surprizojn sen aĉeti aferojn tamen. Bedaŭrinde, preskaŭ neniu en mia familio kreemas. Estas multe pli facile aĉeti ion en butiko.
Mi povus revendi (aŭ redoni) la aferojn kiujn mi ricevis kiujn mi ne bezonas, sed tio estas plia laboro, kio ne estas agrabla donaco.