Kiam mi ne komprenas ĉiujn vortojn en teksto, mi ŝatas tion. Mi vidas tion kiel ludon: la ludo estas diveni kion la nekonataj vortoj (aŭ esprimoj) signifas. Tio estas defio kiun mi volonte akceptas se mi iom enuas. Mi sentas min kiel detektivo kiu devas uzi la kuntekston kaj aliajn elementojn de la teksto por kompreni la misterajn partojn.
Fakte, kiam mi legas tekston por plezuro (kiam kompreni ĉion ne estas absolute grave), mi ŝatas elekti lingvon en kiu mi ŝatus rekoni pli da vortoj. Tial, mi evitas legi aferojn en la Franca kaj la Angla se ekzistas Nederlanda aŭ Germana versio. (En la Franca kaj la Angla, la probableco ke mi komprenos absolute ĉion estas tro granda). Tio igas la legadon pli amuza kaj "utila" al mi. Lastatempe mi iom faris tion per ludi videoludon (kiun mi jam konas) germanlingve.
Granda defio por mi estis kiam mi komencis lerni la Nederlandan: tiam mi devis memori multege da ĝermanaj vortoj antaŭ ol komenci kompreni iomete. Sed ju pli defio estas malfacila, des pli ĝi interesas min. Pro tio, mi ankaŭ tre interesiĝus pri lerni legi la Indonezian (se mi ne estus nun okupata pro la Germana). La Indonezia ne estas hindeŭropa lingvo, do la vortoj aspektas tre malsame ĝenerale. Mi ankaŭ ŝatus povi legi la ĉinan skribon, sed tiu skribmaniero malpli interesas min ĉar ĝi ne helpos min povi aŭskulti podkastojn en la estonteco (komparu al la Indonezia kiu estas fonetika skribita).
Mi legas tekston en Globasa de tempo al tempo (kutime por provlegi aŭ por sekvi la konversaciojn en la Globasa-Discord-servilo). Globasa estas konstruita lingvo kun vortoj el multaj lingvofamilioj. Lerni rekoni la vortojn nehindeŭropajn estas granda plezuro por mi, kaj tio sentiĝas tre utila ĉar ili helpos min rekoni vortojn de la lingvoj kiujn mi poste studos.