Tabulludoj estas tre bonaj por ekhavi novajn amikojn.
Por homo kiu malfacile amikiĝas kun aliaj homoj per simpla parolado, tabulludo donas komunan kuntekston inter ludantoj. Tio helpas trovi kialojn por paroli (ekzemple se oni devas kunlabori en teamo). Ĉiuj rajtas havi tempon por paroli pri la elementoj de la ludo (ekzemple por diri ke oni elektas tiun aŭ tiun karton/lokon/ludanton).
Tabulludi estas demokratia maniero komenci socian rilaton kun aliaj homoj, eĉ kiam oni ne estas parolema, aŭ kiam iu en la grupo estas tro parolema.
Mi ankaŭ pensas ke oni lernas multe per ludi kun aliaj homoj en la sama loko. La maniero kiel homo ludas povas diri multe pri riaj pensoj, pri ria maniero pensi, riaj mensaj kapabloj kaj kiel ri rilatas kun aliaj homoj (prefero konkurenci aŭ kunlabori, ktp.)
Per koni homojn "de interne", sub la tavoloj de memelektita parolado, oni havas pli bonan komprenon de homoj. Tio helpas senti ĉu oni povas fidi iun kaj konsideri tiun kiel amikon.
Mi organizis Esperanto-eventojn kun ĉefa celo tabulludi. Eĉ komencantoj kiuj povis diri preskaŭ nenion en Esperanto ŝatis ilin. Multaj tabulludoj kiel puzlaj ludoj ne postulas paroladon, sed la kuna ludado sufiĉas por krei senton de komunuma aparteno, kio kuraĝigas komencantojn reveni al postaj Esperanto-eventoj.
(La plej bona maniero lerni Esperanto estas per ne ĉesi uzi ĝin, kaj por ne ĉesi uzi ĝin, plej efike estas havi Esperanto-amikojn.)