Kiam mi voke petas ion al iu, mi volas rapidan respondon. Akcepteblaj respondoj estas "mi venas" aŭ "mi venos post X tempo" (aŭ "Mi ne povas veni"). Manko de respondo signifas "mi ne aŭdis". Tiam mi kontrolas ĉu la homo povas aŭdi aŭ mi ripetas mian peton.
La tempo de homo estas valora, do la tempo kiam oni aktive atendas respondon, tio estas tempo perdita. Afablaj homoj respondas rapide al vokoj. Kompreneble, oni petu voke nur se la bezono de respondo estas urĝa aŭ estas pli facila tiel, se ne, oni preferu skribe por lasi la liberecon al la homo respondi kiam tio plej taŭgas.
Sed ekzistas homoj al kiuj vokaj petoj ne bone funkcias. Se oni petas tian homon voke "ĉu vi volas kafon?" la kafopaŭzo estas finita antaŭ ol oni havas respondon. Tiuj homoj, kiam ili estas koncentritaj, lasas neniun atenton por aliaj homoj. Ŝajne estas tro malfacile por ili respondi "mi ne scias" aŭ "mi respondos post minuto". Ili similas komputiloj kies aktiva memoro estas tute uzata.
Kutime, mi rapide rekonas tiujn homojn, kaj evitas alparoli voke al ili kiam ili ŝajnas fokusitaj. Sed tamen, ili devus montri iom pli da respekto al homoj kiuj vokas ilin. Neniu ekparolas al fokusuloj nur por ĝeni ilin, kaj kiam oni vokas iun, tio kutime estas por io grava, kun manko de bona alternativo.
Mi iomete havis tiun problemon de kontraŭsocia koncentriĝo kiam mi estis infano. Sed iel mi solvis ĝin. Mi ne memoras kiel... sed ĉiuokaze, mi scias ke ĝi estas lernebla kapablo.
Ekzemple, se mi estas meze de kompleksa programa algoritmo, kaj iu petas atenton, mi petas 10 sekundojn de nerespondado. Dum tiuj 10 sekundoj, mi skribas la gravajn informojn (kiuj estas en mia aktiva memoro) aŭ metas indikojn al ili, tiel ke post respondi al la peto, mi povas facile restartigi la laboron pri la algoritmo.
Skribi la taskojn kiujn oni volas fari kaj la gravajn detalojn ĉiam estas bona ideo. Oni tiel ne timas perdi gravan informon kiu ekzistas nur en onia aktiva memoro. Homoj povas interrompi onin, kaj oni ne perdos ion tro gravan.
Ĉiuokaze, paŭzigi taskojn estas grave, eĉ kiam tio ne estas pro homoj. Se oni devas labori iomete pri multaj taskoj, estas utile uzi tempomezurilon por certigi ke oni iom laboris pri ĉiuj taskoj. Sed tio devigas lerni haltigi taskon kiam la tempomezurilo sonoras.
Tiam oni memoru ke oni ne bezonas fini taskojn en unu fojo. Ke paŭzoj gravas (por la cerbo kaj por kreemaj solvoj), kaj ke tempo estas investinda ankaŭ por aliaj aferoj. Aĉas estas aktiva je nur unu afero en unu tago.