Mi malamas malsanojn de la tipo de malvarmumo, gripo kaj kronvirusa malsano. Ili donas al mi febron, konstantan vomemon, mi dormas aĉe, kaj rezulte, mi ne plu havas sufiĉe da tempo kaj da motivo por atingi miajn celojn. Tio frustras min.
La ekzisto de tia malsano kiun oni povas hazarde kapti iom devigas ke oni adaptiĝu al cirkonstancoj. Oni ne havu la samajn celojn en la tagoj kiam oni estas malsana kompare al la tagoj kiam oni fartas bone.
Por mi, tio signifas, ke en la tagoj kiam mi ne estas malsana, mi devas labori pli ol averaĝe. Tiel mi povas kompensi la mankon de laboro dum malsanaj tagoj. Lastatempe, mi skribis du artikolojn ĉiutage (ĉar mi baldaŭ ferios sen bona komputilo), sed mi malsaniĝis kaj hodiaŭ mi povis skribi nur unu artikolon. Tio sentiĝas aĉe, sed ne eblas batali kontraŭ la fizikaj limoj de la vera mondo.
Mi fartas tiom aĉe kiam mi estas malsana. La doloro, la konstanta naŭzo kaj la sento de malvarmo sur la tuta korpo, tio estas memorigo ke mi devus profiti kiom eble plej de la tempo kiam mi ne estas malsana. Oni profitu de la libereco krei aferojn antaŭ ol oni ne plu havas ĝin, ĉar oni neniam scias kiam transdonebla malsano venos.